مفصل شانه در بین مفاصل بدن دارای بیشترین آزادی حرکت است. انسان می تواند در هر جهتی شانه خود را به حرکت درآورد . حرکات متنوع شانه در جهات مختلف نیازمند طراحی بیومکانیکی خاص این مفصل است. افزایش قابلیتهای حرکتی مفصل شانه به قیمت کاهش پایداری این مفصل منجر شده است. گرچه نظام آفرینش با معماری دقیق و منحصر به فرد خود ، زمینه پایداری کافی را در این مفصل فراهم آورده است. ناپایداری شانه ممکن است ناشی از  ترومای مستقیم یا استفاده تکراری از مفصل باشد . اگر دررفتگی شانه برای یک بار اتفاق بیافتد زمینه دررفتگی های بعدی فراهم می شود . ناپایداری شانه دارای تقسیم بندی های مختلفی است . از نظر جهت دررفتگی ، ناپایداریهای شانه به قدامی ، خلفی و چند جهتی تقسیم می شود . درمان بیماران مبتلا به ناپایداریهای شانه شامل درمانهای غیر جراحی و جراحی است. در بین درمانهای غیرجراحی فیزیوتراپی دارای مهمترین نقش می باشد. در صورت نیاز به جراحی ، درمان فیزیوتراپی قبل و بعد از جراحی نیاز است.

درمان فیزیوتراپی در اینگونه بیماران با هدف کنترل درد ، کاهش التهاب ، حفظ و افزایش دامنه حرکتی مفصل مبتلا ، تقویت عضلانی و کاهش احتمال در رفتگی های مجدد شانه انجام می شود . گرچه ممکن است در درمان اینگونه بیماران از مدالیته های مختلف فیزیوتراپی استفاده شود تمرین درمانی دارای مهمترین نقش درمانی است. تقویت کلیه گروه های عضلانی و از همه مهمتر حفظ بالانس عضلانی بین عضلات شانه و کمربند شانه ای از رسالتهای مهم فیزیوتراپیست است.

در صورت انجام جراحی ، درمانهای فیزیوتراپی با تاکید بر تمرین درمانی پیشرونده به صورت فازبندی انجام می شود . در فیزیوتراپی امین برنامه تمرین درمانی در ناپایداریهای شانه به صورت فازبندی و بر اساس جدیدترین منابع علمی انجام می گیرد . آموزش بیمار نیز از طریق ویدیوهای آموزشی یا کتاب دیجیتال صورت می گیرد.

در صورت نیاز به راهنمائی یا مشاوره در خصوص درمان فیزیوتراپی در ناپایداریهای شانه (قبل و بعد از جراحی) با ما تماس بگیرید!